De Secretaris Generaal van EZ Maarten Camps pleit in zijn nieuwjaarsartikel “Durf te leren” in ESB voor meer durf van de overheid om nieuwe wegen te verkennen in het volle besef, dat het niet in één keer goed zal gaan. Hij wil daarbij bouwen op een goede feedbackloop (richting geven, handelen, evalueren, bijsturen) en de actieve betrokkenheid en zelforganisatie van burgers en organisaties.
Als voorbeeld noemt Camps het starten van een experiment met een verplichte collectieve verzekering voor ZPP-ers tegen arbeidsongeschiktheid. Daarbij benoemt hij een mogelijkheid tot “opting out”. Geen onlogische gedacht vanuit de principes, dat (a) een collectiviteit de premies drukt door risicospreiding en lagere uitvoeringskosten, dat (b) bij lagere premies deelname door grotere groepen haalbaar is en (c) de belastingbetaler behoed moet worden voor de maatschappelijke kosten van onverzekerde burgers.
Onder welke condities kan zo’n initiatief de beoogde effecten opleveren? Financieel komt het neer op het bieden van een passende polis tegen een zo laag mogelijke premie. Maar welke basis zou dan het beste zijn voor een dergelijke verzekering? Een wettelijke regeling met het UWV als uitvoerder, het aanbesteden van een collectieve commerciële polis of het faciliteren van het oprichten van een onderlinge waarborgmaatschappij door burgers?
Bij deze een oproep eerst de lessen te leren van broodfondsen, ziektekostenverzekeraars en UWV voordat het door Camps genoemde initiatief van start gaat. Er zijn meerdere wegen naar Rome en – inderdaad – het is niet zomaar duidelijk wat de kortste weg is … Hulde aan Camps voor het breken van een lans voor meer durf om als Overheid zonder afgetimmerde plannen in beweging te komen en dan al doende te leren.